Ku-Klux-Klan

Projekt ten, stworzony z szat liturgicznych, wpisuje się w te działania Daniela Rycharskiego, które podejmują temat sfery wizualnej towarzyszącej religii. Podstawą do działania zatytułowanego Ku-Klux-Klan stały się szaty/ubrania pozyskane od osób duchownych, w tym tych, które odeszły z instytucji Kościoła. Zastanawiając się nad religią jako szatą, jako zewnętrzną, wierzchnią warstwą, czasami będącą jedyną, do której mamy dostęp, Rycharski używa typowego dla siebie kolażowego zestawienia elementów. Przeszywając, zmieniając i dodając poszczególne fragmenty strojów, komponuje je na nowo i tym samym niejako odsłania ich spodnią warstwę. Praca ta została oparta na wzorniku strojów Ku-Klux-Klanu z lat 20. XX wieku, pytając o uwikłanie Kościoła w przemoc i wspieranie w Polsce zachowań sprzecznych z ideą miłosierdzia. Nie chodzi jedynie o proste zestawienie podobieństw bądź różnic wizualnych. To raczej głębsze zagadnienie rozmowy o instytucji, która skupia się zbyt mocno na zewnętrznej warstwie, nie zwracając uwagi na nieuporządkowane wnętrze. Co skrywa się pod oficjalną szatą, co taka dekonstrukcja może odsłonić, powiedzieć o powierzchni?

Działania Rycharskiego są konsekwentnym namysłem nad nowymi formami wiary, otwartymi na odmienność punktów widzenia, nastawionymi na aktywizm, na mierzenie się z takimi problemami jak brak akceptacji, homofobia czy przemoc jednych członków wspólnoty wobec drugich.